Niets te vertellen...

We zijn er weer mooi op tijd bij vandaag. Het gebruikelijke ritueel, ik even naar buiten met mijn boek, de rest luiert binnen nog wat aan. Na het ontbijt plonzen we heerlijk in het zwembad. Vandaag staat er helemaal niets op het programma. Weet dus eigenlijk niet of er wel wat te vertellen valt. Misschien over de gezusters crane-bird. Ik had ze deze vakantie nog niet gezien in Inverness. Misschien zijn ze pas later aangekomen. Of ze vallen nu pas op nu het gras bij de buren is gemaaid. Of zal ik iets vertellen over de salamanders die ons zitten te bespieden aan de andere kant van het gaas ? Je ziet ze denken hoe ze ook lekker aan het zwembad kunnen komen zitten. Helaas pinda-gaas, dat gaat er toch echt niet inzitten !

Met gevaar voor eigen leven heb ik wat foto's kunnen maken van al het plaatselijke wild hier:

Om toch wat actie te beleven vandaag trekken we er even op uit om bij de plaatselijke Walmart wat inkopen te gaan doen. Mitch en Robin blijven achter in de villa. Op ons gemakkie struinen we de gangpaden weer af. Met toch aardig wat items in de kar vertrekken we weer richting villa. Jordan vindt dat we bij de uitgang eerst nog maar even een cheeseburger moeten bestellen, hij heeft er honger van gekregen. En och, voor die ene dollar hoeven we hem niet te laten liggen. Wel even een schrikmoment. Voor ons in de rij plaatst een "gezellige"" Amerikaanse jongen, 10 jaar oud en 80 kilo zwaar, gewapend met 2 waterpistolen, een bestelling voor een happy meal. Gelukkig loopt het allemaal goed af, er vloeit geen water. De jongen verlaat happy met zijn meal de zaak.

Aangekomen bij de villa zien we dat de kids het gras gemaaid hebben. Dat is nog eens een verrassing. Het gazon ligt er weer bij als het gras in de Arena. De poolboy staat ook net het zwembad weer kraakhelder te maken. Zou het allemaal voor ons zijn, of heeft het te maken met de aankomst van villa-eigenaar Edwin en familie komende zondag ??
Het ziet er in ieder geval weer allemaal goed uit, tijd voor een fotomomentje.

Simone gaat binnen wat aan de slag. De wasmachine gaat aan. Eerst een lading handdoeken. En als die in de droogtrommel zitten komen ook de onderbroeken en sokken aan de beurt. Mijn enige onderbroek zit nu in de wasmachine, ik ben dus weer verplicht tot het aantrekken van de zwembroek. Met tegenzin vertrek ik maar weer richting zwembad. Weer weinig stof tot vertellen over het leven buiten. In de verte horen we een ambulance voorbij rijden met zwaailichten aan. Zal wel een bejaarde zich verslikt hebben in de mashed potatoes bij Frankie's. De Sheriff komt ook nog voorbij gereden. Heeft de happy jongen alsnog toegeslagen met zijn waterpistolen ?
Wij zijn er niet van onder de indruk en spannen ons verder niet in bij 36 graden en volle zon.

Zelfs over het avondeten valt niets te vertellen. Geen verhalen over krijsende kinderen in restaurants, over te gezellige serveersters die toch niets menen van wat ze zeggen, over rekeningen die al op tafel liggen voordat je je laatste hap hebt doorgeslikt, over de liters frisdrank die op tafel gezet worden of over de borden die onder je neus vandaan gehaald worden als je net klaar bent. Nee, wij eten gewoon thuis een lekkere hamburger van de Black Angus, geserveerd op een bedje van caesar salad, made bij Alex.

De avond valt, de stemming is opperbest, maar de lichtjes gaan toch weer op tijd uit. Voor mij het teken om de ijsklontjes in het glas te doen, de bacardifles te openen en eea af te vullen met cola.
Nee, het was weer een heerlijke vakantiedag waar eigenlijk weinig over te vertellen was.

Slaap lekker !